YAKIN TEMAS-24- BÖLÜM

Description

YAKIN TEMAS-24- BÖLÜM

cevap da verme ama konusmalarimizdan anladigim kadariyla bu Paddy Jameson skandali seni Da§kalarinm dusundiigunden daha fazla etkilemi$. Sanki i§in ioinde ba§ka i$ler de varmis gibime geliyor. Bundan sozetmek ister misin? Yani bak…» Hazel, avuc-larini acip Medora’ya uzatti: «Elimde ne kalem ne defter var. Artik gerisini sen bilirsin.*

«E§er canini sikmayacaksam anlatayim.»

Gene kadin, tam yarim saat durmamacasina konustu. Ba$i-na gelenlerin hepsini en basindan baslayarak bir bir siraladi.

Hazel Smith kulaklarina inanamamisti. «Allah, allah, hie boyle $ey de duymamistim,» dedi. «Moskova’da bile duymadim. Adam seni gergekten surgune gonderdi oyle mi?»

«cEvet. oyle ya.» Medora, iqini bosaltmanin verdiiji rahatlikla soguk cayini icti.

Hazel Smith. «Ama sen de birseyler yapmaliydin,» diye soy-lendi. «Gayet cirkin bir dav.ranis bu. Biitun diinyaya. karsina qi-kan herkese gercekleri anlatman gerekirdi.»

Medora aci bir sesle konustu: «CaliStim. Hazel, inan bana cok calistim. Fakat kimse bana inanmadi. Herkes benim hakkim-da kendine gore bir yargiya varmisti. Ben sadjlam ayakkabi de-gilim. Ahlaksizin biriyim. Benim her sozum kuskuyla karsilanir. Basinda hikayenin yayinlanmasini istedim. Hepsi de iste^imi ge-ri cevirdi. Elde bir beige yoktu.»

Hazel Smith, ciddi bir tavirla, «Ben yayinlayaca$im.» dedi. «Elinde benim anlattiklarimdan baska bir beige olmadan mi yayinlayacaksin? Sen istesen bile badjli bulundugun basin der-nedji buna izin vermez.*

«Eh, canim elinde herhalde bir delil vardir.»

«Yazili tek satir bile yok. Hayir. yok.»

Hazel Smith. «Yaa.» dedi. «0 zaman haklisin. Hikayenin tii-miinu yayinlamak zor olur. Hele dusmanin da boylesine iinlu ve nufuz sahibi biri olunca isler catallasiyor.*

«0 her zaman hakli, ben zavalli ise her zaman haksizim. Onun soyledi^i her soz do$ru benimkiler ise yalan. Iste bu yiiz-den benim rein kurtulus sansi yoktu, kendi ya$imla kavrulup ba-

$ima gelenlere katlanfnak zorundaydim…»

★

Doyle, «Hazel Smith’i ariyorum.» dedi. «kendisinin eski bir arkadasiyim. Sirf onu gormek iqin az once Paris’e geldim. Acaba Bayan Smith buralarda mi?»

Fransiz sekreter, iist dudagini isirdi ve $a$irmis gorundii. Fransizca, «Anlamiyorum» diye tasali tasali mirildandi. «Lutfen tekrarlayin*. Erkek de kelimeleri agir agir, tane tane soyleyerek sozlerini tekrarladi: «Bayan Hazel Smith’i ariyorum. Sizinle call-$an gazetecilerden biridir kendisi. Ben de onun eski bir arkada-$iyim.»

Fransiz sekreterin gozleri birden sevincle parladi. «Ah, Hazel Smith’i ariyorsunuz.» i§aret parmagim havaya kaldirdi. «Ozur dilerim. beyefendi. Bekleyin.»

Sekreter kiz, Haber Ajansinin Paris Burosundaki yazii$leri salonundaki masalarm arasindan hizla gecti. Daktilo makinesi-nin ba$inda yazi yazan bir baska fransiz kizina akil danismaya gitmi$ti. Sonra da gene hizla odadan cikip, baska bir odaya girdi.

Sekreter gozden kaybolduktan sonra Jay Thomas Doyle, acaba kizi Hazel Smith ile beraber mi donecek diye sinirli sinirli beklemeye ba$lami$ti. Kiz hemen geri donmeyince, Doyle’nin de icine bir ku$ku du§tu. Yoksa Hazel kendini yok dedirtmek icin sekretere talimat mi veriyordu.

Doyle, e$yasim Be§inci George Otelindeki odasina yerles-tirdikten sonra Hazel’e telefon edip. onunla tekrar gorusmek istedigini bildirmeyi aklindan gecirmisti. Ancak, hie haber ver-meden gene kadinin karsisina cikmasinin daha etkili olacagi inancina vardi^i icin telefon isinden caymisti. Ustelik Hazel tele-fonu erke^in yiiziine kapayabilirdi de. Ama onunla yuzyiize ge-lince, sadece erkege kar$i ilgisiz gorunmekle yetinecekti. Tatli sozlerle gene kadini yola getirebilecegini, Hazel’in sevgisine, sefkatine muhtac olduguna onu inandirabilece^ini umuyordu.

Be$inci George Otelinden, Berri Caddesindeki New York Herald Tribune gazetesinin Paris biirosuna kadar olan kisa yolu yiiriimek onu bayagi yormustu. Hala soluk solugaydi. Asansorle altinci kata cikarken de hala soluk solugaydi. Doyle soluk al-makta zorluk cekmesinin yorgunluktan ileri gelmedigini biliyor-du. Fazla $i$manliktan da de^ildi. Doyle gercek nedeni biliyordu. Korkuydu. Hazel Smith’tin korkusu.

Jay Thomas Doyle, boyle korkudan heyecandan soluk solu-ga kalmi$ olmasina ragmen guveninin granit kaya gibi sa^lam olduguna inanmi$ti. Artik bu sarsilmaz giiveni yararli bir amac u^runa cali$manin mi yoksa. sik sik kullandi^i istah kesici hap-larin mi ona sagladigi belli degildi. Bunun onemi de yoktu zaten. Kendini Hazel’in karsisina cikmayi goze alacak derecede quclu hissetmesi, gecmi$teki kirginliklari unutturup, giizel gunleri geri getirmek icin harekete gecmeye hazir oldu^unu bilmesiydi

onemli olan. Hazel ona ‘Kennedy’yi Oldiiren Suikastciler’ adli kitabinin son bolumiinii verecekti. Ondan sonra da nihayet iki-si birlikte dunyaya sahip cikacaklardi.

Doyle, bunlari dusuniirken teleks makinesinin birdenbire cali?maya ba$ladidjim duyunca sesin geldifr yere yaklasti. Teleks boimesinin kiicucuk penceresinden iceriye bakti. Makinenin banda gectigi yazilari okumaya calisti. Teleksin bantlarini oku-mak, butiin insanlidjin faaliyetini bir gun icinde yansitan bir bas-ka dunyayi izlemeye benziyordu. Makine, hie ara vermeden ca-li$iyordu. Diinyada olup bitenler, haberler, birbiri ardindan ka£jit uzerinde §ekilleniyordu. Bir yangin. Bir su baskini. Bir tenis ma-Cinin sonucu. Bir cinayet davasinin durusmasi. Bir basin toplan-tisi. Bir mali rapor. Bir olum. Bir do$um. Sonra bir zil sesi ve Elysee Sarayindan bir bildiri. Q\n delegelerinin baskani Kou-Shu-tung, sa§ salim Orly havaalanina vardi. Bes devletin yoneticileri Simdi Paris’te toplanmis bulunuyor.

Jay Thomas Doyle, uzgiin bir halde oradan uzaklasmaya kendini zorladi. Haberlerin yazicisi olmak varken bunlari okuyu-cusu olmaya dayanamayacakti.

Doyle, arkasina dondugii zaman sekreter kizin yandaki oda-dan geri donmiis oldugunu farketti. Ama yanindaki Hazel degil-di, kisa sacli. gene bir Amerikali erkekti. Gene adamin elinde sari bir kagit vardi. Sekreter. eliyle Doyle’yi isaret eder etmez, de-likanli da hemen masalarin arasindan gecip Doyle’nin yanina geldi.

Amerikali gene, «Sizi bekletti^im icin ozur dilerim. efendim,» dedi. «Orly havaalanina telefon ediyordum. Bugiin hie soluk ala-madik. Adim Fowler. $imdilik sekreterlik boliimiinde calisiyorum ama benim asil gorevim haber toplamak. Bu nedenle biironun ic bunyesi hakkinda fazla bir bilgim yok. Ancak belki size bir yar-dimim dokunabilir.#

«Kiicuk hanima Bayan Hazel Smith ile goru§mek istedi^imi bildirmi$tim.»

«Tamam, ben de kizin bunu anlatmaya calisti(5ini diisunmus-tiirn. Bu Fransiz sekreterlerin ingilizceleri oyle garip ki. insan anlamakta gucluk cekiyor. Daktilo makinesiyle yazdiklari yazilar da oyle ama bacaklarina diyecek yok. Neyse. bizim kuciik hanim, yanlis bir$ey soylememis. Bayan Smith ile randevunuz oldugunu mu soylemistiniz? E^er oyleyse…»

Doyle, gene adamin sozunii kesti: «Hayir. Bayan Smith iie ozel bir meseleyi gorusmek icin Viyana’dan buraya geldim. Biz onunla eski arkada§iz. Kendisine surpriz yapmak istedim. Onun